ข้าพเจ้าเขียนตำราโหราศาสตร์หลายเล่มแล้วตั้งใจว่าจะยุติเสียที ด้วยมีภาระด้านงานแขนงอื่นที่จะต้องทำอีกมาก แต่งานโหราศาสตร์เป็นงานประเภทมีกรรม เมื่อเกิดข้อสงสัยอะไรขึ้นมาก็เลยค้นคว้าดะไป ก็เลยพลอยเก็บเกี่ยวได้อะไรต่ออะไร รุงรังเพิ่มขึ้นมาอีกก็เลยต้องจับสิ่งรุงรังที่พลอยติดตามมาค้นดูด้วย ทำให้แตกหน่อบานปลายยิ่งขึ้นทุกที สิ่งที่ได้บันทึก และค้นคว้าไว้นั้นเป็นสิ่งที่ชวนรู้ชวนพิศวง จะอมรู้ไว้คนเดียวก็เสียดาย จึงต้องจำต้องเขียนตำราขึ้นอีก การเขียนก็เช่นกัน จำเป็นจะต้องค้นคว้าหลักฐานมาเพิ่มเติม ค้นไปค้นมาก็พลอยได้อย่างอื่นติดร่างแหขึ้นมาอีกมากมาย ความรู้ที่ได้มาเป็นความรู้ประเภทที่รู้ไว้คนเดียวอึกอัดใจ จะต้องเผื่อแผ่ให้แก่ผู้ที่สนใจได้รับรู้ด้วย

                ผลจากการค้นคว้าทำให้ได้รู้ความจริงว่า แท้จริง โหราศาสตร์เป็นวิทยาศาสตร์แขนงหนึ่ง ซึ่งสมัยหนึ่งเป็นวิชาที่ผู้รู้ต้องปิดบังหวงแหนไว้เป็นมรดกแก่ตระกูลตน เช่น พวกพราหมณ์ หรือพวกพระในศาสนาโบราณ เพื่อเก็บไว้ทำนายให้เกิดความมหัศจรรย์แก่ผู้คนแต่ละแห่งแต่ละประเทศ ต่างก็ปิดบังความรู้อันนี้ไว้เฉพาะของตนเอง วิชานี้จึงขาดการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน ทำให้ไม่ก้าวหน้าเท่าที่ควร บางครั้งวิชาวิเศษที่ปราชญ์ท่านค้นไว้ ก็ตายไปพร้อมกับตัวท่านผู้นั้น ด้วยการหวงแหนปิดบังความรู้ เป็นต้นเหตุ

                ทำไมจึงต้องปิดบังซ่อนเร้น ก็เพราะว่า โหราศาสตร์เป็นความรู้บริสุทธิ์ เหมาะสำหรับนักค้นคว้า และผู้ศึกษาอย่างจริงจัง คนที่ไม่สนใจ เอาวิชาไปได้ก็จะทำให้เสื่อมเสียเพราะมันมีเคล็ดลับบางอย่างในการพยากรณ์ที่อาจารย์ ยังต้องปิดบังไว้ เพื่อมิให้ศิษย์ทรยศหันมาข่มขู่ ทับถมตน และเอาดีไปครองคนเดียว

                บางทีก็เกิดจากความคลาดเคลื่อนบางอย่าง แล้วมีผู้รู้บางท่านประดิษฐ์ดัดแปลงวิธีการขึ้นใหม่ แล้วก็ใช้สืบๆ กันมาโดยไม่ตรวจสอบว่าของเดิมผิดพลาดหรือไม่ เมื่อสำนักนี้คิดได้สำนักอื่นก็เอาบ้าง กลายเป็นกระพี้ที่พอกแก่นไว้ข้างใน ผลที่สุดโหราศาสตร์ก็เลยกลายเป็นวิชาเหลวไหล ลวงโลก

                วิชาที่ดีเป็นตำราอันถูกต้อง จะต้องพิสูจน์ได้และคงทนต่อกาลเวลา สองบวกสองจะต้องเป็นสี่ วิชาพยากรณ์นั้นจะต้องพิสูจน์กันให้ถึงแก่น มิใช่ว่าทายถูก 20 ในร้อยดวงก็จัดว่าแม่น อย่างนี้เรียกว่าใช้ไม่ได้ ของดีจะต้องทายให้ถูกถึง 99 เปอร์เซ็นต์ ปล่อยจุดผิดพลาดเพียงเปอร์เซ็นต์เดียว ซึ่งก็มิใช่วิชาผิด เพียงแต่ว่าผู้พยากรณ์พลั้งเผลอไป ดูไม่รอบคอบพอต่างหาก

                ข้าพเจ้าค้นคว้าถึงระบบนักษัตรของจีน, หยินกับหยางของลัทธิเต๋า กับทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ รวมทั้งวิชาดูภูมิประเทศตำราฮวงจุ้ย เห็นว่าโดยหลักการส่วนใหญ่แล้วก็ลงตัวเข้าหากันได้สนิท

                วิชาโหราศาสตร์ไม่ควรเอา อามิสเข้ามาแปดเปื้อนเพราะถ้ารู้ไม่จริง เข้าใจหลักการพยากรณ์ ไม่แตกฉาน ก็เท่ากับหลอกลวงเขาหากิน ข้าพเจ้าจึงไม่รับพยากรณ์เอาเงินแก่ผู้ใดเลย เพียงแต่ช่วยสงเคราะห์ผู้ที่คุ้นเคยกันบ้าง และพรรคพวก รวมทั้งท่านผู้ใหญ่ทุกระดับที่มาขอร้องเพื่อเห็นแก่ส่วนรวมข้าพเจ้าจึงยินดีช่วยไปตามจังหวะและโอกาส ที่ข้าพเจ้าไม่พยากรณ์ก็เห็นว่าสมัยโบราณ วิชานี้เป็นวิชาอันศักดิ์สิทธิ์สงวนไว้สำหรับพวกพระ และโหราจารย์กับแม่ทัพนายกองที่เรียนตำราพิไชยสงครามโดยเฉพาะ มิได้เอามาใช้พร่ำเพรื่อหาเงินกัน ข้าพเจ้าจึงต้องปฏิบัติตามประเพณีโบราณ ประสงค์จะรักษาขนบทำเนียบไว้