ฤกษ์ต้องห้าม
วันที่ควรหลีกเลี่ยงโดยเด็ดขาด รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหามครับ
 

เมื่อฟ้าดินปิดเส้นทาง พึงหยุดยั้งอย่าเคลื่อนไหวโดยประมาท

ในโลกของฤกษ์ยาม ไม่ได้มีแต่ “ฤกษ์ดี” เท่านั้น แต่ยังมี “ฤกษ์เสีย” หรือที่เรียกว่า “ฤกษ์อัปมงคล” ซึ่งควรหลีกเลี่ยงอย่างเคร่งครัด โดยเฉพาะหากมีแผนจะทำสิ่งสำคัญ เช่น เปิดกิจการ ย้ายบ้าน ทำบุญใหญ่ หรือประกอบพิธีกรรมทางศาสนา

การกระทำในวันต้องห้าม เปรียบเสมือนการว่ายทวนน้ำหรือวิ่งทวนพายุ นอกจากเหนื่อยล้าแล้วยังอาจพัดพาเคราะห์กรรมเข้ามาอย่างไม่คาดคิด

1. วันโลกาวินาศ (地破日)

• เป็นวันแตกของธาตุและดวงดาวในระบบธาตุฟ้าดิน

• หากประกอบกิจกรรมสำคัญในวันนี้ มักเกิด “การพังทลายจากภายใน” เช่น ทำธุรกิจแล้วทะเลาะกันในครอบครัว, ย้ายบ้านแล้วป่วยเรื้อรัง, แต่งงานแล้วไม่ยืดยาว

• ห้าม: เปิดกิจการ, ย้ายบ้าน, เซ็นสัญญาระยะยาว, ผูกพันธะใด ๆ

• ใช้ได้เฉพาะกิจกรรม “แก้ไข” เช่น ทุบของเสีย ซ่อมของพัง หรือขุดสิ่งอัปมงคล

2. วันอุบาทว์ (暗害日)

• วันแห่งเงาแห่งเคราะห์ มักซ่อนภัยไว้ในรูปของความสวยงาม เช่น เห็นดีในตอนแรกแต่ภายหลังมีปัญหาแอบแฝง

• เหมาะสำหรับทำใจสงบ สวดมนต์ หรือพักวางแผน แต่ไม่ควรตัดสินใจสำคัญ

• ห้าม: หมั้นหมาย, ลงทุนใหญ่, เปิดตัวสินค้า, สร้างพันธะกับผู้คน

3. วันจม (沉日)

• เป็นวันที่พลังฟ้า-ดินเคลื่อนต่ำสุด กิจกรรมใดที่เริ่มในวันนี้จะเหมือน "เรือที่ล่มกลางมหาสมุทร"

• ห้าม: การเริ่มต้นสิ่งใหม่ทั้งหมด โดยเฉพาะการเริ่มงาน การขอยืมเงิน หรือแต่งงาน

4. วันทินกาล / ทักทิน / วันกาลสูร

• เป็นวันต้องห้ามทางฮวงจุ้ยและฤกษ์บน-ล่าง ตำราโบราณถือว่า “ฟ้าไม่เปิด ดินไม่รับ”

• ห้ามทุกกิจกรรมสำคัญ: ไม่ควรแต่งงาน เปิดร้าน ย้ายบ้าน หรือเจรจาสำคัญใดๆ

5. วันชง วันปะทะร้ายแรงกับเจ้าชะตา

• แม้วันจะดี แต่ถ้าชงตรงกับปีเกิดหรือธาตุสำคัญของผู้ใช้ฤกษ์ (เช่น ปีชงเต็ม ปีแตก) ก็จะกลายเป็นฤกษ์ร้ายเฉพาะตัว

• ตัวอย่าง: ปีชงตรง, วันที่ดวงคนเกิด “แตกธาตุ” กับฤกษ์วันนั้น

• วิธีแก้: ให้ผู้อื่นที่ไม่ชงเป็นผู้เริ่มก่อน แล้วตนเองค่อยตาม (ใช้ “ฤกษ์เงา”)
   

สรุปฤกษ์ต้องห้ามที่ควรจดจำ

สรุป อย่าเพียงเลือกฤกษ์ดี  แต่ต้องรู้จักหลีกเลี่ยงฤกษ์ร้าย

ฤกษ์ที่ดีต้องมากับการรู้จัก “หยุด” ในวันที่ไม่เหมาะสม การรู้หลีกเลี่ยงวันโลกาวินาศหรือวันจม อาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ช่วยให้กิจกรรมต่าง ๆ ไร้ปัญหาในระยะยาว

ข้อเท็จจริงที่ต้องแยกแยะ ระหว่างฤกษ์จีน กับฤกษ์ไทย

ฤกษ์ไทย (จันทรคติไทย-พราหมณ์)

ใช้ “ปฏิทินสุริยคติ+จันทรคติ” ผสมกับ ฤกษ์บน (เช่น ราชา มหัทธโน สมโณ ทลิทโท) และ ฤกษ์ล่าง (วันอธิบดี โลกาวินาศ ทินกาล กาลสูร ฯลฯ)
– มีพื้นฐานมาจากคัมภีร์ฤกษ์พราหมณ์ เช่น คัมภีร์ป๋วยฯ หรือมหาทักษา
– ชื่อฤกษ์ เช่น “วันอุบาทว์”, “วันโลกาวินาศ”, “วันจม”, “วันทินกาล” เป็นศัพท์เฉพาะของระบบฤกษ์ไทยเท่านั้น

ฤกษ์จีน (择日 )

ใช้ระบบ ปฏิทินหลี่จี๋ (历纪) ของจีนที่คำนวณตามระบบ ฟ้า-ดิน-มนุษย์ โดยอิงหลัก 天干地支 (สิบฟ้าและสิบสองดิน), พลังธาตุ (五行), และกลุ่มดาวฤกษ์ของจีน เช่น เทียนเต็กยิก (天德日), ซี้ไต้เทียงอ้วงยิก (四大天王日), ฟุกไกยิก (富貴日) ฯลฯ
– มีชื่อฤกษ์เฉพาะตามตำราจีนดั้งเดิม ซึ่งต่างจากฤกษ์ไทยโดยสิ้นเชิง

แล้วทำไมฤกษ์ไทยจึงมาปรากฏในบทความฤกษ์จีนแห่งนี้ ?

ผมขอตอบในมุมส่วนตัวผมนะครับ  เนื่องจากในประเทศไทย การดูฤกษ์ยามจีนมักนำปฏิทินจีนมาผสมกับปฏิทินไทย เพื่อให้สะดวกในการใช้งานจริง เช่น นักพยากรณ์จะดูฤกษ์จีนแล้วเช็ค “วันโลกาวินาศ” ในปฏิทินไทยประกอบ เพื่อไม่ให้ “ฤกษ์จีนดี” ไปทับกับ “ฤกษ์ไทยเสีย” (เคราะห์แฝง)

ในกรณีนี้: วันเทียนเต็กยิกเป็นฤกษ์จีนมงคลสูงสุด แต่หากวันนั้นตรงกับ “วันโลกาวินาศ” ในปฏิทินไทย ซินแสที่เชี่ยวชาญมัก หลีกเลี่ยง หรือเลือกเวลาเฉพาะ ที่ไม่ทับเคราะห์

ผมขอแนะนำสำหรับผู้เริ่มศึกษาให้เข้าใจง่ายๆ

“ฤกษ์จีนและฤกษ์ไทยคือสองศาสตร์ที่แยกจากกันโดยกำเนิด แต่ในการใช้งานจริง เรานำทั้งสองระบบมาช่วยตรวจสอบซึ่งกันและกัน เพื่อให้ฤกษ์ที่เลือกมีพลังสมบูรณ์และปลอดเคราะห์แฝง”

– สำหรับมือใหม่  เริ่มจากใช้ฤกษ์จีนเป็นหลัก และตรวจฤกษ์ไทยประกอบ
– สำหรับนักพยากรณ์ ควรศึกษาและแยกแยะ “พลังฟ้า” (ฤกษ์จีน) กับ “พลังเวลาไทย” ให้เข้าใจจริง
– สำหรับนักปฏิบัติ หากฤกษ์จีนดีแต่ฤกษ์ไทยเสีย ให้หลีกเลี่ยงเวลาเปิดพิธีช่วงเคราะห์ของไทย ก็จะได้ผลสมบูรณ์

อ.อรุณวิชญ์ วงศ์จตุพัฒน์
ผู้เรียนรู้รุ่นหลัง